Enfant du macadam

Είχες το πρόσωπο χλωμό και παγωμένο
είχες το πρόσωπο χλωμό και μαχαιριά έναν καημό
στο πρόσωπό σου χαραγμένο

Παιδί της ασφάλτου και εσύ σαν και μένα
περβόλια γυρεύεις κι είναι όλα καμένα

Είναι τα χείλη μου σταχτιά και νεκρωμένα
είναι τα χείλη μου σταχτιά και στάχτη μέσα στη ματιά
τα όνειρά μας τα χαμένα


Tu avais le visage blême et gelé
Tu avais le visage blême et la peine (était) une balafre de couteau,
marquée sur ton visage.

Enfant du bitume, toi comme moi
Tu cherches des jardins potagers mais ils sont tous brulés

Mes lèvres sont grises et moribondes
Grises comme la cendre dans le regard
Nos rêves perdus

www.projethomere.com © 15.06.2008

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info