Enfant du macadam
Είχες το πρόσωπο χλωμό και παγωμένο
είχες το πρόσωπο χλωμό και μαχαιριά έναν καημό
στο πρόσωπό σου χαραγμένο
Παιδί της ασφάλτου και εσύ σαν και μένα
περβόλια γυρεύεις κι είναι όλα καμένα
Είναι τα χείλη μου σταχτιά και νεκρωμένα
είναι τα χείλη μου σταχτιά και στάχτη μέσα στη ματιά
τα όνειρά μας τα χαμένα
Tu avais le visage blême et gelé
Tu avais le visage blême et la peine (était) une balafre de couteau,
marquée sur ton visage.
Enfant du bitume, toi comme moi
Tu cherches des jardins potagers mais ils sont tous brulés
Mes lèvres sont grises et moribondes
Grises comme la cendre dans le regard
Nos rêves perdus
www.projethomere.com © 15.06.2008