Roza

Τα χείλη μου ξερά και διψασμένα
γυρεύουνε στην άσφαλτο νερό
περνάνε δίπλα μου τα τροχοφόρα
και συ μου λες μας περιμένει η μπόρα
και με τραβάς σε καμπαρέ υγρό

Βαδίζουμε μαζί στον ίδιο δρόμο
μα τα κελιά μας είναι χωριστά
σε πολιτεία μαγική γυρνάμε
δε θέλω πια να μάθω τι ζητάμε
φτάνει να μου χαρίσεις δυο φιλιά

Με παίζεις στη ρουλέτα και με χάνεις
σε ένα παραμύθι εφιαλτικό
φωνή εντόμου τώρα ειν’ η φωνή μου
φυτό αναρριχώμενο η ζωή μου
με κόβεις και με ρίχνεις στο κενό

Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί

Αγάπη μου από κάρβουνο και θειάφι
πώς σ’ έχει αλλάξει έτσι ο καιρός
περνάνε πάνω μας τα τροχοφόρα
και γω μέσ’ στην ομίχλη και τη μπόρα
κοιμάμαι στο πλευρό σου νηστικός

Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί


Huuleni kuivat ja janoiset
hakevat asvaltilta vettä
vierestäni kulkevat ajoneuvot
ja sinä sanot meitä myrskyn odottavan
ja minut viet kabareehen kosteaan

Kävelemme yhdessä samaa katua
mutta sellimme ovat erilliset
taikamaassa kiertelemme
en halua enää tietää mitä etsimme
riittää kun mulle lahjoitat kaksi suudelmaa

Minut pelaat ruletissa ja mut häviät
tarinassa painajaismaisessa
ääni hyönteisen nyt on ääneni
kasvi kiipeilevä elämäni
minut leikkaat ja heität tyhjyyteen

Kuinka pakosta tulee historiaa
kuinka historiasta tulee hiljaisuus
Mitä minua katsot Roza puutunutta
anteeksi kun en ymmärrä
mitä sanovat tietokoneet ja numerot

Rakkaani hiilestä ja rikistä
kuinka sua on muuttanut niin aika
kulkevat ylitsemme kulkuneuvot
ja minä sumussa ja myrskyssä
nukun vieressäsi väsyneenä

Kuinka pakosta tulee historiaa
kuinka historiasta tulee hiljaisuus
Mitä minua katsot Roza puutunutta
anteeksi kun en ymmärrä
mitä sanovat tietokoneet ja numerot

ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 27.06.2008

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info