Roza
Τα χείλη μου ξερά και διψασμένα γυρεύουνε στην άσφαλτο νερό περνάνε δίπλα μου τα τροχοφόρα και συ μου λες μας περιμένει η μπόρα και με τραβάς σε καμπαρέ υγρό Βαδίζουμε μαζί στον ίδιο δρόμο μα τα κελιά μας είναι χωριστά σε πολιτεία μαγική γυρνάμε δε θέλω πια να μάθω τι ζητάμε φτάνει να μου χαρίσεις δυο φιλιά Με παίζεις στη ρουλέτα και με χάνεις σε ένα παραμύθι εφιαλτικό φωνή εντόμου τώρα ειν’ η φωνή μου φυτό αναρριχώμενο η ζωή μου με κόβεις και με ρίχνεις στο κενό Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία πώς η ιστορία γίνεται σιωπή τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί Αγάπη μου από κάρβουνο και θειάφι πώς σ’ έχει αλλάξει έτσι ο καιρός περνάνε πάνω μας τα τροχοφόρα και γω μέσ’ στην ομίχλη και τη μπόρα κοιμάμαι στο πλευρό σου νηστικός Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία πώς η ιστορία γίνεται σιωπή τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί		Huuleni kuivat ja janoiset hakevat asvaltilta vettä vierestäni kulkevat ajoneuvot ja sinä sanot meitä myrskyn odottavan ja minut viet kabareehen kosteaan Kävelemme yhdessä samaa katua mutta sellimme ovat erilliset taikamaassa kiertelemme en halua enää tietää mitä etsimme riittää kun mulle lahjoitat kaksi suudelmaa Minut pelaat ruletissa ja mut häviät tarinassa painajaismaisessa ääni hyönteisen nyt on ääneni kasvi kiipeilevä elämäni minut leikkaat ja heität tyhjyyteen Kuinka pakosta tulee historiaa kuinka historiasta tulee hiljaisuus Mitä minua katsot Roza puutunutta anteeksi kun en ymmärrä mitä sanovat tietokoneet ja numerot Rakkaani hiilestä ja rikistä kuinka sua on muuttanut niin aika kulkevat ylitsemme kulkuneuvot ja minä sumussa ja myrskyssä nukun vieressäsi väsyneenä Kuinka pakosta tulee historiaa kuinka historiasta tulee hiljaisuus Mitä minua katsot Roza puutunutta anteeksi kun en ymmärrä mitä sanovat tietokoneet ja numerot
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 27.06.2008

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info