Tak mocno wieje
Πάλι νομίζω ότι άναψες το φως
πάλι νομίζω ότι χτύπησε η πόρτα
πάλι να σκέφτομαι εσένανε αρχίζω
έφυγες πια ή μήοως έτσι το νομίζω
Πάλι νομίζω ότι ζήλεψες ξανά
πάλι νομίζω πως θυμώνεις δίχως λόγο
πάλι από λάθος μου τις μέρες μου μαυρίζω
έφυγες πια ή μήπως έτσι το νομίζω
Φυσάει πολύ απ’ το σπασμένο μου το τζάμι
φυσάει πολύ και μπαίνει κρύος ο βοριάς
και η ζωή πολύ μικρή τι να σου κάνει
που είναι σαν την πρόκα στην παλάμη της καρδιάς
Φυσάει πολύ απ’ το σπασμένο μου το τζάμι
φυσάει πολύ και μπαίνει κρύος ο βοριάς
κι η μοναξιά με πνίγει πάει να με τρελάνει
ματώνει σαν την πρόκα την παλάμη της καρδιάς
Πάλι νομίζω ότι σ’ έχω αγκαλιά
πάλι νομίζω πως στα χείλη σε φιλάω
θέλω απόψε να σκεφτώ πως σε κερδίζω
έφυγες πια ή μήπως έτσι το νομίζω
Znów mi się zdaje że włączyłaś światło tu
Znów mi się zdaje że trzasnęły drzwi wejściowe
Znowu zaczynam myśl poświęcać tobie całą
Odeszłaś już czy tylko tak mi się zdawało
Znów mi się zdaje że dostrzegłem zazdrość twą
Znów mi się zdaje że się złościsz bez przyczyny
Znowu niechcący życie czernią się oblało
Odeszłaś już czy tylko tak mi się zdawało
Tak mocno wieje wiatr przez zbitą szybę żwawy
Tak mocno że aż wdziera się północy mróz
A życie takie małe cóż ci może sprawić
Jest niczym w serca dłoń głęboko wbity gwóźdź
Tak mocno wieje wiatr przez zbitą szybę żwawy
Tak mocno że aż wdziera się północy mróz
Samotność mnie w szaleństwa wir chce wciągnąć - zdławić
I krwawi w dłoni serca jak głęboko wbity gwóźdź
Znów mi się zdaje że w ramionach ciebie mam
Znów mi się zdaje że całuję ciebie w usta
Chcę myśleć dziś że cię w nagrodę życie dało
Odeszłaś już czy tylko tak mi się zdawało
EleutheriaPL, Elżbieta Flisak © 01.07.2008