Menneet menneitä
Προχθές το βράδυ
στο στενό σου είπα
να μην πιστεύεις
πως ακόμα σ’ αγαπώ.
Αγάπησα
μια μοδιστρούλα ωραία
και μ’ αυτήν τα βράδια
πίνω χαι μεθώ.
Να φύγεις, δε σε θέλω
πια κοντά μου
ν’ ακούσω πια δε θέλω
την ψεύτρα σου μιλιά.
Μεράκια και σκοτούρες
πια δε βάζω στην καρδιά
να τα ξεχάσεις,
πάνε τα παλιά.
Και πάλι στο τονίζω
δεν σε θέλω
να φύγεις και να βρεις
αλλού παρηγοριά.
Κουράστηκα μαζί σου
να τραβιέμαι, να υποφέρω.
Να φύγεις, μάθε
δε σε θέλω πια.
Toissapäivänä illalla
kujalla sinulle sanoin
ettet uskoisi
että vielä sinua rakastan
Rakastin
ompelijatarta kaunista
ja kanssaan iltaisin
juon ja juovun.
Häivy, en sua halua
enää lähelleni
kuulla enää en halua
valheellista puhettasi.
Murheita ja huolia
enää en paina sydämeen
unohda ne
menneitä vanhat.
Ja taas sulle painotan
en sua halua
häivy ja löydä
muualta lohtua.
Väsyin kanssasi
juomaan, kärsimään.
Häivy, ymmärrä
etten sua halua enää.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 01.07.2008