Yön pimeydessä
Σε λάτρευα και νόμιζα και συ πως μ’ αγαπούσες,
μα συ `σουν επιπόλαια κι όλο με ξεγελούσες,
σε λάτρευα και νόμιζα και συ πως μ’ αγαπούσες.
Ραντεβουδάκι μου δινες, για τις εφτά το βράδυ
και `γω ο φτωχός περίμενα, στης νύχτας το σκοτάδι,
ραντεβουδάκι μου δινες, για τις εφτά το βράδυ.
Με κάποιον άλλον ήσουνα κι αξέγνοιαστη γελούσες
και μένανε το δυστυχή, τελείως με ξεχνούσες,
με κάποιον άλλον ήσουνα κι αξέγνοιαστη γελούσες.
Πες μου το πως δε μ’ αγαπάς και όχι να με παιδεύεις,
παρά ν’ αφήνεις τον καιρό και να με κοροϊδεύεις,
πες μου το πως δε μ’ αγαπάς και όχι να με παιδεύεις.
Sua palvoin ja luulin että sinäkin mua rakastit,
mutta olit kevytkenkäinen ja minua petit,
sua palvoin ja luulin että sinäkin minua rakastit.
Kohtaamisen mulle soit, seitsemältä illalla
ja minä kurja odotin, yön pimeydessä,
kohtaamisen mulle soit, seitsemältä illalla.
Kanssa jonkun toisen olit säälimättä nauroit
ja minut onnettoman, lopullisesti unohdit,
kanssa jonkun toisen olit ja säälimättä nauroit.
Sano mulle ettet minua rakasta ja ettet mua rankaise,
ettet tapa aikaasi ja minusta tee pilkkaa,
sano mulle ettet minua rakasta ja ettet mua rankaise.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 06.07.2008