Samedi soir à Kaisariani
Το απομεσήμερο έμοιαζε να στέκει
σαν αμάξι γέρικο στην ανηφοριά
κάθε απομεσήμερο στο παλιό μας στέκι
πίσω απ’ το μαγέρικο του Ντελη βοριά
Κι όλα μοιάζαν ουρανός και ψωμί σπιτίσιο
κι όλα μοιάζαν ουρανός και γλυκό γλυκό ψωμί
Γνώριζες τα βήματα ξέκρινα τους ήχους
και φωτιές ανάβαμε με σβηστή φωνή
τις βραδιές συνθήματα γράφαμε στους τοίχους
πέφταμε φωνάζοντας κάτω οι Γερμανοί
Κι όλα μοιάζαν ουρανός και ψωμί σπιτίσιο
κι όλα μοιάζαν ουρανός και πικρό πικρό ψωμί
Τάχα τι να ζήλεψαν στα χλωρά σου μάτια
που γιομαν τ’ απόβραδο γλύκα πρωινή
ήρθαν και βασίλεψαν τα βαθιά σου μάτια
κάποιο Σαββατόβραδο στην Καισαριανή
Κι όλα γίναν κεραυνός πελαγίσια αρμύρα
κι όλα γίναν κεραυνός και πικρό πικρό ψωμί
L'après-midi semblait s'être arrêté
Comme un vieux fiacre en amont
Chaque après-midi à notre refuge
Derrière la cantine de Deli-Voria
Tout semblait un ciel et du pain, fait maison
Tout semblait un ciel et du pain tout doux
Tu connaissais les pas, tu distinguais les sons
Et nous allumions des feux à voix basse
Et les nuits nous écrivions des consignes sur les murs
Nous crevions et nous braillions: A bas les Boches!
Tout semblait un ciel et du pain, fait maison
Tout semblait un ciel et du pain tout amer
Furent-ils jaloux de tes tendres yeux
Qui emplissaient le crépuscule d'une matinale douceur
Et finirent-ils par endormir tes yeux profonds
Un Samedi soir à Kaisariani...
Et tout devint une foudre saumure de l'océan
Et tout devint une foudre et du pain âpre et amer
www.projethomere.com © 19.10.2008