Rosa
Τα χείλη μου ξερά και διψασμένα γυρεύουνε στην άσφαλτο νερό περνάνε δίπλα μου τα τροχοφόρα και συ μου λες μας περιμένει η μπόρα και με τραβάς σε καμπαρέ υγρό Βαδίζουμε μαζί στον ίδιο δρόμο μα τα κελιά μας είναι χωριστά σε πολιτεία μαγική γυρνάμε δε θέλω πια να μάθω τι ζητάμε φτάνει να μου χαρίσεις δυο φιλιά Με παίζεις στη ρουλέτα και με χάνεις σε ένα παραμύθι εφιαλτικό φωνή εντόμου τώρα ειν’ η φωνή μου φυτό αναρριχώμενο η ζωή μου με κόβεις και με ρίχνεις στο κενό Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία πώς η ιστορία γίνεται σιωπή τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί Αγάπη μου από κάρβουνο και θειάφι πώς σ’ έχει αλλάξει έτσι ο καιρός περνάνε πάνω μας τα τροχοφόρα και γω μέσ’ στην ομίχλη και τη μπόρα κοιμάμαι στο πλευρό σου νηστικός Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία πώς η ιστορία γίνεται σιωπή τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί		Mis labios secos y sedientos buscan el agua en el asfalto los vehículos pasan a mi lado y tú me dices que nos espera la tormenta y me arrojas a un oscuro cabaret Caminamos juntos por la misma calle pero nuestras celdas están separadas damos vueltas por una mágica ciudad No quiero más tiempo para saber lo que buscamos Sería suficiente con que me dieras dos besos Me apuestas a la ruleta y me pierdes en una fábula de pesadilla ahora mi voz es la voz de un insecto mi vida es una planta trepadora y tú me cortas y me arrojas al vacío Cómo la necesidad se convierte en historia Cómo la historia se convierte en silencio ¿Qué me miras, Rosa? Así paralizado Perdóname por no entender qué dicen las computadoras y los números Amor mío, hecho de carbón y azufre ¿Cómo pudo haberte cambiado así el tiempo? pasan por arriba nuestro los vehículos y yo en la niebla y en la tormenta duermo a tu lado en ayunas Cómo la necesidad se convierte en historia Cómo la historia se convierte en silencio ¿Qué me miras, Rosa? Así paralizado Perdóname por no entender qué dicen las computadoras y los números
hugocella, Hugo Cella © 19.10.2008

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info