Je t'ai perdu
Μπορεί και να 'χω τρελαθεί σκοτάδι μέσα μου βαθύ ξανά ο ύπνος με ξέχασε κι η νύχτα βραχνάς πες μου πού γυρνάς Τόσες χιλιάδες αστέρια εκεί πάνω κι εγώ μοναχή μου στη γη ούτε που ξέρω πού είμαι, τι κάνω και τι με κρατάει στη ζωή. Σ’ έχασα και γύρω πια νυχτώνει Σ’ έχασα κι η πόλη είναι σκληρή Αγάπη μου, χαρά μου μόνη κι αληθινή... Μπορεί και να 'χω τρελαθεί ο ίσκιος σου μ’ ακολουθεί Κυλά στις στέγες το γέλιο σου σαν πρωινή βροχή και λιώνει την ψυχή... Τόσες χιλιάδες αστέρια εκεί πάνω κι εγώ μοναχή μου στη γη ούτε που ξέρω πού είμαι, τι κάνω και τι με κρατάει στη ζωή. Σ’ έχασα και γύρω πια νυχτώνει Σ’ έχασα κι η πόλη είναι σκληρή Αγάπη μου, χαρά μου μόνη κι αληθινή...		Il se peut que je sois devenue folle Dans ma nuit profonde Le sommeil m'a encore oubliée La nuit est un cauchemar Dis-moi ou tu flânes Tant de milliers d'étoiles là-haut Et moi sur terre avec ma solitude Je ne sais qui et où je suis, ce que je fais Et ce qui me maintient en vie. Je t'ai perdu et alentour la nuit est plus sombre Je t'ai perdu et la ville est dure Mon amour, mon unique et véritable joie Il se peut que je sois devenue folle Ton ombre me suit Ton rire roule sur les toits Comme une première pluie et consume l'âme Tant de milliers d'étoiles là-haut Et moi sur terre avec ma solitude Je ne sais qui et où je suis, ce que je fais Et ce qui me maintient en vie. Je t'ai perdu et alentour la nuit est plus sombre je t'ai perdu et la ville est dure Mon amour, mon unique et authentique joie
www.projethomere.com © 20.10.2008

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info