Piąta skoro świt
Πάλι με βρήκε το ξημέρωμα εσένα να γυρεύω Σ’ ένα ναυάγιο που λέγεται ζωή τις τρικυμίες του μυαλού μου όλη νύχτα να παλεύω Στεριά δεν βρήκε η ψυχή μου να σωθεί Πέντε το πρωί Πέντε το πρωί εσένα παίρνω μα το κλείνω πριν μιλήσω είσαι τα πάντα να σου πω, μα κάνω πίσω Πέντε το πρωί μοιάζει η καρδιά μου σαν αγρίμι πληγωμένο και το ρολόι του μυαλού σταματημένο Πέντε το πρωί Πάλι με βρήκε το ξημέρωμα σε μένα να μιλάω σκόρπιες κουβέντες κι αμέτρητα γιατί Μέσα στους δρόμους που σ’ αντάμωνα και πάλι θα γυρνάω Λείπεις εσύ κι όλα μια πέτρινη σιωπή Πέντε το πρωί		Znów mnie zastało ranne światło dnia Jak wciąż pragnąłem ciebie Niczym rozbitek wśród życia burz i bitw W mego umysłu gniewnych sztormach całą noc walczyłem dzielnie Lądu ma dusza nie zaznała By się skryć Piąta skoro świt Piąta skoro świt Do ciebie dzwonię lecz odkładam zanim powiem Że jesteś wszystkim w życiu mym Do tyłu krok robię Piąta skoro świt Me serce niczym Eremita jest zraniony A zegar czarnych myśli mych W miejscu uśpiony Piąta skoro świt Znów mnie zastało ranne światło dnia Jak do siebie sam mówiłem Urwane zdania Tysiące pytań w nich Wśród dróg na których Spotykałem cię I gdzie dziś znów zbłądziłem Ciebie mi brak I tylko cisza w uszach brzmi Piąta skoro świt
EleutheriaPL, Elżbieta Flisak © 20.10.2008

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info