Fake beads
Έχω μια πόλη που σκουριάζει και γκρεμίζεται
ένα λιμάνι σαν το χέρι το σπασμένο
στις συμπληγάδες μπαίνει ο ήλιος και τσακίζεται
βγαίνει η σελήνη με ένα ρούχο ματωμένο.
Στέκουν κοπάδια τα πουλιά κι όσοι χαθήκανε
και άλλοι που ψάχνουν κάποιο λάθος ξοδεμένο
μέλλοντες χρόνοι που στο παρελθόν γυρίσανε
ένα κουβάρι μια για πάντα μπερδεμένο.
Μας έχουν μείνει μόνο κάτι τραγούδια
όταν τα λέμε φυτρώνουνε λουλούδια
κάτι τραγούδια σαν μοιρολόγια
κάλπικες χάντρες σε κομπολόγια.
Βρίσκω στην θάλασσα μπουκάλια μηνύματα
χαμένα λόγια ανεξίτηλο μελάνι
άλλοτε ξόρκια ναυαγών και άλλοι εγκλήματα
καταραμένων ποιητών πού `χουν πεθάνει.
Μας έχουν μείνει μόνο κάτι τραγούδια
όταν τα λέμε φυτρώνουνε λουλούδια
κάτι τραγούδια σαν μοιρολόγια
κάλπικες χάντρες σε κομπολόγια.
Έχω μια πόλη που σκουριάζει και γκρεμίζεται.
I have a city which rusts and falls apart
a port like the broken hand
the sun passes through the clashing stones and it breaks
the moon comes out with a bleeding clothe.
They stand like flocks the birds and everybody who got lost
and others who search for a spent mistake
futures which came back to the past
a clew which is tangled forever.
There are left only some songs
when we sing them flowers sprout
some songs like funeral songs
fake beads on chaplets.
I find in the sea bottles with messages
lost words, indelible ink
sometimes spells of castaways and others crimes
of cursed poets who have died.
There are left only some songs
when we sing them flowers sprout
some songs like funeral songs
fake beads on chaplets.
I have a city which rusts and falls apart.
maria_gr © 23.10.2008