Unikko
Στης καρδιάς μου τον χειμώνα
φύτρωσε μια ανεμώνα
η δική σου η αγάπη η χρυσή
Μα δεν πρόλαβε ν’ ανθίσει
και μαράθηκε πριν ζήσει
γιατί κρίμα δεν την πότισες και εσύ
Ποια αγάπη να πιστέψω
και σε ποια να εμπιστευτώ
που φοβάμαι μήπως πάλι προδοθώ
Ποιο λουλούδι να ποτίσω
δίχως φόβο στην ψυχή
πως δε θα `ρθει η στιγμή να μαραθεί
Στης καρδιάς μου το χειμώνα
φύτρωσε μια ανεμώνα
μα τι κρίμα δεν την πότισες και εσύ
Έναν έρωτα χαμένο
έναν κόσμο γκρεμισμένο
από τώρα να θυμάμαι στη ζωή
Σαν χαρτί τα όνειρά μου
φτερουγίζουν μακριά μου
και μ’ αφήνουν μια πικρία στην ψυχή
Ποια αγάπη να πιστέψω...
Sydämeni talvessa
kasvoi unikko
sinun rakkautesi kultainen
Muttei onnistunut kukkimaan
ja kuihtui ennen eloaan
koska ikävä kyllä et kastellut sitä sinä
Mihin rakkauteen uskoisin
ja mihin luottaisin
kun pelkään taas tulevani petetyksi
Mitä kukkaa kastelisin
ilman pelkoa sielussa
että tulee sen hetki kuihtua
Sydämeni talvessa
kasvoi unikko
mutta mikä sääli et sitä kastellut sinä
Rakkautena hävinneenä
maailmana raunioituneena
tästä eteenpäin muistan elämän
Paperia ovat unelmani
lentävät kauas luotani
ja mulle jättävät katkeruuden sieluun
Mihin rakkauteen uskoisin...
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 27.10.2008