It’s not you
Άδεια πόλη έρημοι καημοί
Μα εσύ τριγυρνάς εδώ κι εκεί
Απεγνωσμένα ψάχνεις συντροφιά
Να σε πάρει λίγο μακριά
Μαύρα ρούχα πες μας γιατί φοράς
Μήπως είσαι junkie και καλά
Μια ζωή στην τσίτα προσπαθείς
για να ζήσεις μια άπληστη στιγμή
Αφού καλά το ξέρεις πως δεν είσαι εσύ
Ναι καλά το ξέρεις πως δεν είσαι εσύ
Εσύ δεν είσαι εσύ
Εσύ δεν είσαι εσύ
Στην ταβέρνα απόψε γύρισα ξανά
Και χορό αρχίζω με τη μοναξιά
Καθώς η φωνή του Στράτου μου τρυπάει τ’ αυτιά
Μικρές σκληρές αλήθειες ψάχνω στα τυφλά
Μα εσύ τριγυρίζεις εδώ κι εκεί
Παρασυρμένη ίσως απ’ την ηδονή
Αυτή που σου προσφέρουν φίλοι κι άγνωστοι
Σ’ ένα κόσμο τρέλας κι ανταλλαγής
Αφού καλά το ξέρεις...
Empty city, desolated sorrows
But you wander here and there
Desperately you search for company
To take you away for a while
Tell us why do you wear black clothes?
On the chance of being a so-called junkie
A lifetime being in stress you try
to live an avaricious moment
Since you know it well that it’s not you
Yes you know it well that it’s not you
It’s not you
It’s not you
I came back to the tavern again tonight
And I dance with loneliness
As the voice of Stratos perforates my ears
I’m looking randomly for small, tough truths
But you wander here and there
Perhaps seduced by pleasure
This that friends and strangers offer you
In a world of madness and exchange
Since you know it well…
maria_gr © 28.10.2008