Do chwili kiedy cię poznałem
Τη μοναξιά για χρόνια εγώ συνήθισα
χαρίζοντας εφήμερα φιλιά
Σε δρόμους δίχως αύριο ξενύχτησα
παρέα με την άδεια μου καρδιά
Μέχρι που γνώρισα εσένα
και όλα ξένα τα παλιά
κι όλη η ζωή μου στα χαμένα
μέχρι που γνώρισα εσένα
Μέχρι που γνώρισα εσένα
και είν’ η πρώτη μου φορά
που λέω πως ζω αληθινά
Τη μοναξιά τα βράδια εγώ αγκάλιαζα
κοιτώντας ένα γκρίζο ουρανό
Τον δρόμο της ζωής μου δεν τον άλλαξα
γιατί έτσι είχα μάθει εγώ να ζω
Μέχρι που γνώρισα εσένα
και όλα ξένα τα παλιά...
Do samotności tyle lat przywykłem tak
Rozdając pocałunki błahe wkrąg
Na drogach bez przyszłości witałem brzask
Pospołu z moim pustym sercem wciąż
Do chwili kiedy cię poznałem
I co już znałem - obce jest
I roztrwonione życie całe
Do chwili kiedy cię poznałem
Do chwili kiedy cię poznałem
I po raz pierwszy mogę rzec
Dzisiaj naprawdę żyję - wiedz
Do samotności w każdą noc tuliłem się
Wpatrując się wciąż w szarą nieba toń
Nie chciałem zmieniać drogi mego życia - wiem
Przywykłem wszak podążać tylko nią
Do chwili kiedy cię poznałem
I co już znałem - obce jest...
EleutheriaPL, Elżbieta Flisak © 28.10.2008