Steluta mea ai asfintit
Βασίλεψες αστέρι μου,
βασίλεψε η πλάση.
Κι ο ήλιος, κουβάρι ολόμαυρο,
το φέγγος του έχει μάσει.
Κόσμος περνά και με σκουντά,
στρατός και με πατάει
κι εμέ το μάτι ουδέ γυρνά
ουδέ σε παρατάει.
Την άχνα απ’ την ανάσα σου
νιώθω στο μάγουλό μου,
αχ, κι ένα φως, μεγάλο φως
στο βάθος πλέει του δρόμου.
Τα μάτια μου σκουπίζει τα
μια φωτεινή παλάμη.
Αχ κι η λαλιά σου, γιόκα μου
στο σπλάχνο μου έχει δράμει.
Και να που ανασηκώθηκα,
το πόδι στέκει ακόμα.
Φως ιλαρό λεβέντη μου
μ’ ανέβασε απ’ το χώμα.
Σημαίες τώρα σε ντύσανε,
παιδί μου εσύ κοιμήσου.
Κι εγώ τραβώ στ’ αδέρφια σου
και παίρνω τη φωνή σου.
Steluta mea ai asfintit
a apus tot universul
iar soarele, ghem inegrit
si-a strins lumina ’ntrinsul
Oamenii trec si ma ghiontesc
armata dar nu-mi pasa
iar ochii mei nici ca-i privesc
pe tine nu te lasa
Suflarea respiratiei
mi-atinge usor obrazul
ah, si-o lumina cu raza ei
incolo inunda drumul
Vine si sterge ochii mei
o palma luminoasa
ah vocea ta, feciorul meu
in mine e ramasa
Dar iata ca m-am ridicat
piciorul nu se salta
si o lumina vesela
de pe pamint ma-nalta
Steaguri acuma te-au’ mbracat
copile dormi in pace
la fratii tai eu am plecat
glasul tau ’n mine zace
Charys © 28.10.2008