Sint-Joris
Ταξίδι απ’ τα Επτάνησα
κι η Σαλονίκη μάγισσα.
σε κράτησε δικό της
Βρήκε η αγάπη αφορμή
διάλεξε τη σωστή στιγμή
πήρε το μερτικό της.
Δίπλα σου που μεγάλωσα
πόσες φορές καμάρωσα
το φως που `χε η καρδιά σου.
Την περηφάνια της ματιάς
τη μυρωδιά της αγκαλιάς
την τρυφερότητά σου.
Ποιος περνάει έξω στο δρόμο
μ’ ένα σύννεφο στον ώμο.
Άι Γιώργης που γυρίζει τραυματίας
το `40 απ’ τα βουνά της Αλβανίας.
Ποιος κρατάει εκεί στα αστέρια
την Πανσέληνο στα χέρια.
Άι Γιώργης να μου φέγγει κάθε νύχτα
της ζωής του το λαμπρό εν τούτω νίκα.
Πάλευες πάντα τον καιρό
μα είχες γυναίκα θησαυρό
κι άντεξες το τιμόνι.
Κι αν στη ζωή τα πάντα ρει
ακούω το βήμα σου βαρύ
στης μνήμης μου τ’ αλώνι.
Ποιος περνάει έξω στο δρόμο
μ’ ένα σύννεφο στον ώμο.
Άι Γιώργης που γυρίζει τραυματίας
το `40 απ’ τα βουνά της Αλβανίας.
Ποιος κρατάει εκεί στα αστέρια
την Πανσέληνο στα χέρια.
Άι Γιώργης να μου φέγγει κάθε νύχτα
της ζωής του το λαμπρό εν τούτω νίκα.
Een reis vanuit de Ionische eilanden
en Saloniki de tovenares hield je bij zich
De liefde vond een kans (reden, voorwendsel)
- koos het juiste moment -
nam haar deel
Naast jou groeide ik op
hoe dikwijls bewonderde ik
het licht dat je in je hart had
de trots in je blik
de geur van je omhelzing
je tederheid
Wie komt daar buiten op straat voorbij
met een wolk op de schouder
Sint-Joris die gewond terugkeert
in ’t jaar 40 uit de bergen van Albanië
Wie draagt ginds tussen de sterren
de Volle Maan in de armen
Sint-Joris, dat elke nacht van zijn leven
het prachtige “hiermee overwin je” voor mij een licht moge zijn
Je worstelde immer met de tijd
maar je had een schat van een vrouw
en je stond stevig aan het stuur
En als in ’t leven “alles in beweging is”
hoor ik je zware stap
op de dorsvloer van mijn herinneringen.
renehaentjens © 28.10.2008