I figli della tempesta (N. Gatsos)
Τα παιδιά της καταιγίδας σήμερα
μ’ αλυσίδες μηχανές και σίδερα
της ζωής το νόημα προδώσανε
και στους σκύλους όλα τ’ άγια δώσανε, δώσανε
Πίσω μου γκρεμός
μπρος μου ποταμός
σ’ άγριους ουρανούς
ταξιδεύει ο νους
μάνα μου, μάνα μου
ποιος μας άγγιξε;
την φτωχή μας καρδιά
ποιος την στράγγιξε;
πίσω μου γκρεμός
μπρος μου ποταμός
πάρε με καημέ, παρηγόρα με...
Τα παιδιά της καταιγίδας φύγανε
μη ρωτήσεις μη ρωτάς που πήγανε
το στερνό τους καλοκαίρι κάψανε
και στη στάχτη τ’ όνομά τους γράψανε
Πίσω μου γκρεμός
μπρος μου ποταμός
σ’ άγριους ουρανούς
ταξιδεύει ο νους
μοίρα μου, μοίρα μου
ποιος μας μάτιασε;
την φτωχή μας καρδιά
ποιος κομμάτιασε;
πίσω μου γκρεμός
μπρος μου ποταμός
πάρε με καημέ, παρηγόρα με...
I figli della tempesta oggi
con catene ferraglia e motori
hanno tradito il senso della vita
e ciò che è santo l'hanno dato ai cani, ai cani l'hanno dato.
Un dirupo alle mie spalle
un fiume davanti a me
in cieli crudeli
la mente sta viaggiando
mamma mia, mamma mia
chi ci ha così stravolti ?
il povero nostro cuore
chi ce lo ha inaridito ?
un dirupo alle mie spalle
un fiume davanti a me
prendimi dolore, consolami tu...
I figli della tempesta sono andati via
non chiedere adesso non chiedere mai dove
la loro ultima estate se la sono bruciata
e sulla cenere hanno scritto il loro nome
Un dirupo alle mie spalle
un fiume davanti a me
in cieli crudeli
la mente sta viaggiando
sorte mia, sorte mia
chi ci ha fatto il malocchio ?
il mio povero cuore
chi l'ha fatto a pezzi ?
un dirupo alle mie spalle
un fiume davanti a me
prendimi dolore, consolami tu...
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 01.11.2008