Fading away, slowly...
Αχ στης ζωής τη στράτα αργοσβήνεις μόνη
δίχως να `χεις καμιά συντροφιά μαυρομάτα
πώς κλαίω και θρηνώ για τα γλυκά σου νιάτα
Αν σε απάτησε και σε τραυμάτισε
ο έρωτας που φωτίζει τα μάτια σου
τα πανάκριβα παλάτια σου
Η αγάπη μου θα σε γιατρέψει
και τ’ όνειρό σου το παλιό
θα ζωντανέψει
As you fade away slowly, alone through life's highway
without having any company, my dark-eyed girl
how I weep and mourn for your sweet youth.
If it ever deceived you or wounded you,
that desire that lights up your eyes,
those truly precious palaces.
My love will treat your wound
and that old dream of yours
will come alive.
oberonsghost © 08.11.2008