Kemal
Ακούστε την ιστορία του Κεμάλ
ενός νεαρού πρίγκιπα, της ανατολής
απόγονου του Σεβάχ του θαλασσινού,
που νόμισε ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.
αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ
και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων.
Στης Ανατολής τα μέρη μια φορά και ένα καιρό
ήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερό
στη Μοσσούλη, τη Βασσόρα, στην παλιά τη χουρμαδιά
πικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά.
Κι ένας νέος από σόι και γενιά βασιλική
αγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά εκεί.
τον κοιτάν οι Βεδουίνοι με ματιά λυπητερή
κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει, πως θ’ αλλάξουν οι καιροί.
Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά
ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά
απ’ τον Τίγρη στον Ευφράτη, απ’ τη γη στον ουρανό
κυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανό.
Πέφτουν πάνω του τα στίφη, σαν ακράτητα σκυλιά
και τον πάνε στο χαλίφη να του βάλει την θηλιά
μαύρο μέλι μαύρο γάλα ήπιε εκείνο το πρωί
πριν αφήσει στην κρεμάλα τη στερνή του την πνοή.
Με δύο γέρικες καμήλες μ’ ένα κόκκινο φαρί
στου παράδεισου τις πύλες ο προφήτης καρτερεί.
πάνε τώρα χέρι χέρι κι είναι γύρω συννεφιά
μα της Δαμασκού τ’ αστέρι τους κρατούσε συντροφιά.
Σ’ ένα μήνα σ’ ένα χρόνο βλέπουν μπρος τους τον Αλλάχ
που από τον ψηλό του θρόνο λέει στον άμυαλο Σεβάχ:
«νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί,
με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί»
Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ
Καληνύχτα...
Hört die Geschichte von Kemal,
einem jungen Prinzen des Ostens,
Nachfahre von Sindbad dem Seefahrer,
der dachte er könne die Welt ändern.
Aber bitter der Wille Allahs
und dunkel die Seelen der Menschen.
In den Gegenden des Ostens trug es sich einmal zu,
dass der Geldbeutel* leer war und das Wasser faulig.
In Mosul, in Basra, auf der alten Dattelpalme,
weinen nun bitterlich die Kinder der Wüste.
Ein junger Mann aus königlichem Geblüt und Geschlecht
hört das Klagen und zieht dorthin.
Mit traurigen Augen schauen ihn die Beduinen an
und er schwört ihnen bei Allah, dass sich die Zeiten ändern werden.
Als die Fürsten von der Kühnheit des Jungen hören
brechen sie auf mit Wolfszahn und Löwenfell.
Vom Tigris zum Euphrat, von der Erde bis zum Himmel
jagen Sie den Aufrührer um ihn lebend zu fangen.
Die Horden fallen über ihn her wie wildgewordene Hunde
und bringen ihn zum Kaliphen, damit er ihm die Schlinge umlegt.
Schwarzen Honig, schwarze Milch trank er an jenem Morgen
bevor er am Galgen seinen letzten Atemzug tat.
Mit zwei betagten Kamelen und einem roten Reitpferd
erwartet ihn der Prophet an den Pforten des Paradieses.
Nun gehen sie Hand in Hand und um sie herum sind Wolken
aber der Stern von Damaskus leistet ihnen Gesellschaft.
Nach einem Monat und einem Jahr sehen sie vor sich Allah
der von seinem hohen Tron herab zum unklugen Sindbad sagt:
"Mein geschlagener Experte, die Zeiten ändern sich nicht,
mit Feuer und Schwert schreitet die Menschheit stets voran".
Gute Nacht Kemal, diese Welt wird sich niemals ändern.
Gute Nacht...
kretakatze © 15.11.2008