La complainte de l'exilé
Σαν απόκληρος γυρίζω
στην κακούργα ξενιτιά
Περιπλανώμενος δυστυχισμένος
Μακριά απ’ της μάνας μου την αγκαλιά
Κλαίνε τα πουλιά για αέρα
Και τα δέντρα για νερό
Κλαίω μανούλα μου κι εγώ για σένα
Που έχω χρόνια για να σε ειδώ
Πάρε χάρε την ψυχή μου
Ησυχία για να βρω
Αφού το θέλησε η μαύρη μοίρα
Μες τη ζωή μου να μη χαρώ
Tel un déshérité j'erre
dans un noir exil
sans but et malheureux
loin des bras de ma mère
Les oiseaux pleurent l'espace
et les arbres l'eau
moi aussi mère je me languis de toi
après tant d'années d'absence
Mort, prends mon âme
je trouverai le repos
puisque le noir destin a voulu
que dans cette vie le plaisir me fuie
stephellas, Stéphane © 15.11.2008