Ikaroslainen (kansantanssi)
Χρόνια και χρόνια τώρα τριγυρνώ
σαν πουλί περιπλανώμενο
μες την ξενιτιά μες τη μοναξιά
που δεν την αντέχω άλλο πια
γιατί νοσταλγώ γιατί λαχταρώ
την αγάπη μου και το χωριό
Και η αγάπη μου στην Ικαριά
έχει μαύρο πόνο στην καρδιά
δίχως συντροφιά δίχως αγκαλιά
δίχως τα γλυκά μου τα φιλιά
κι αφού με πονά κι αφού μ’ αγαπά
είναι κρίμα να `ναι μοναχιά
Να πάρω θέλω την απόφαση
και θα πάω στ’ όμορφο νησί
θέλω να της πω πως την αγαπώ
και μια μέρα θα την παντρευτώ
μες την Ικαριά μια γλυκιά βραδιά
θα το κάψουμε με τα βιολιά
Και θα χορέψουμε μαζί κι οι δυο
το σκοπό τον Ικαριώτικο
θα γλεντήσουμε, θα μεθύσουμε
τους καημούς θα λησμονήσουμε
μες την Ικαριά και σαν τα πουλιά
θα `χουμε κι οι δυο ζεστή φωλιά
Vuosia vuosia kujeskelin
kuin lintu harhaileva
yökyöpelinä yksinäisenä
sitä en kestä enää
koska kaipaan koska palvon
rakastani ja kylää.
Ja rakkaallani Ikarialla
on musta tuska sydämessä
ilman seuraa ilman syleilyä
ilman ihania suudelmiani
ja koska vuokseni kärsii ja mua rakastaa
on sääli kun on yksin
Haluan tehdä päätöksen
ja mennä kauniille saarella
haluan sanoa että häntä rakastan
ja eräänä päivänä hänet nain
Ikarialla ihanana iltana
panemme viulut palamaan
Tanssimme yhdessä
tahdissa Ikaroslaisen
juhlimme, juovumme
surut unohdamme
Ikarialla kuin linnut
meillä kahdella on lämmin pesä
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 15.11.2008