Hélène la divorcée
Η Ελένη η ζωντοχήρα βρε τι έχει η κακομοίρα
ένα γέρο άντρα έχει κι η καημένη δεν αντέχει
κάθε μέρα αναστενάζει απ’ το στόμα φλόγες βγάζει
νέα είναι δεν ταιριάζει και μετά με αγκαλιάζει
Το ξεπόρτισε και λεει τι να κάνω κι όλο κλαιει
ο μπακάλης τη λυπάται κάθε βράδυ τη θυμάται
κι ο μανάβης σαν περνάει φεύγει τη παρηγοράει
έτσι το `φερε η μοίρα Λένη να `σαι ζωντοχήρα
Σαν τ’ ακούει το μπαρμπεράκι να και τρέχει με μεράκι
ελα δω βρε Ελενάκι να σου δείξω το φαρμάκι
το `μαθε το χασαπάκι τηνε εστέλνει ένα αρνάκι
κάνε το με το σπανάκι γιατί θα `ρθω το βραδάκι
Hélène la divorcée a de la peine, la malheureuse
elle a un vieux mari, la pauvre, elle ne le supporte pas.
tous les jours elle soupire, sa bouche lance des flammes :
c'est pas bien qu'un vieux me prenne dans ses bras
Elle l'a mis à la porte et dit «que vais-je faire» et pleure sans arrêt
L'épicier la plaint et tous les soirs il s'en souvient
et quand le maraîcher passe, il s'arrête pour la consoler
«le destin l'a voulu ainsi, Léni, que tu sois divorcée»
Quand il l'entend, le garçon barbier court avec envie:
«viens ici, Elenaki, que j'éteigne ton désir»
Le garçon boucher l'a appris et lui envoie un petit agneau
«grille-le avec des épinards, car je viendrai ce soir»
www.projethomere.com © 15.11.2008