Tapaamme jälleen
Όπου και να πας
όλα θα `ναι ξένα
κι όλα σου τα όνειρα
κάστρα γκρεμισμένα.
Μόνη θα κοιτάς
στο σταθμό τα τρένα
θα τα βλέπεις να `ρχονται
μα χωρίς εμένα.
Όπου και να πας,
όπου και να πας..
Θα ξαναβρεθούμε, θα ξαναβρεθούμε πάλι,
έχουμε να θυμηθούμε τόσα εμείς οι δυο.
Θα ξαναβρεθούμε, θα ξαναβρεθούμε πάλι,
τέτοια αγάπη δεν πεθαίνει μ’ ένα χωρισμό.
Όπου και να πας
μ’ όποιον και να ζήσεις
πίσω θα σε φέρνουνε
πάντα οι αναμνήσεις.
Μόνη θα κοιτάς
στο σταθμό τα τρένα
θα τα βλέπεις να `ρχονται
μα χωρίς εμένα.
Όπου και να πας,
όπου και να πας..
Θα ξαναβρεθούμε...
Mihin menetkin
kaikki on vierasta
ja kaikki unelmasi
linnoja raunioina.
Yksin katsot
asemalla junia
näet niiden tulevan
mutta ilman minua.
Minne menetkin,
minne menetkin.
Tapaamme jälleen, tapaamme jälleen,
meillä on muisteltavaa niin meillä kahdella.
Tapaamme jälleen, tapaamme jälleen,
tällainen rakkaus ei kuole yhteen eroon.
Mihin menetkin
kenen kanssa elätkin
takaisin sinut tuovat
aina muistot.
Yksin katsot
asemalla junia
näet niiden tulevan
mutta ilman minua.
Mihin menetkin,
mihin menetkin...
Tapaamme jälleen...
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 20.11.2008