1922 (N. Gatsos)
Βοριάς και κρύο
έξω φυσάει
κι ο καπετάνιος
στο καφενείο
καπνό μασάει
Μισοκοιμάται
μισοθυμάται
και τραγουδάει:
Παιδάριο παιδάριο
στην Προύσσα στον Σαγγάριο
μες στου πολέμου τη φωτιά
έριξ’ η μοίρα τα χαρτιά
και με την πρώτη καραβιά
γλιτώσαμε από την σκλαβιά
και πέσαμε στην προσφυγιά
Ανατολή Ανατολή
δική σου είμαστε φυλή.
Στη Μυτιλήνη και στη Χιο
μακριά από τ’ άγριο το στοιχειό
μας βάλανε σ’ ένα χωριό
και στήσαμε νοικοκυριό
ώσπου την άλλη την χρονιά
φύσηξε αγέρας τα πανιά
και φτάσαμε στην Κοκκινιά
Εδώ ριζώσαμε βαθειά
με τους καημούς μας αρμαθιά
και μέσα στην αναποδιά
κάναμ’ αγγόνια και παιδιά
Ψωμί μας φέρνουν και κρασί
τώρα που μείναμε μισοί
δόξα Σοι Κύριε δόξα Σοι.
Una gelida tramontana
soffia di fuori
e il comandante
dentro il caffè
mastica tabacco
Un po' sonnecchia
un po' ricorda
e canta:
Ragazzo ragazzo
a Bursa sul Sangario
nel fuoco della guerra
il destino distribuì le carte
e con la prima nave
sfuggimmo alla schiavitù
e ci ritrovammo profughi
Anatolia Anatolia
tu sei la mia patria
A Mitilene e a Chio
lontano dal crudo spettro
ci schiaffarono in un villaggio
dove piantammo casa
finché l'anno dopo
il vento gonfiò le vele
e giungemmo a Kokkinià
Lì piantammo radici fonde
coi nostri dolori a fagotti
e dentro i nostri rovesci
facemmo figli e nipoti
Ci portano pane e vino
adesso che siamo la metà
grazie a te Dio, grazie Signore
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 20.11.2008