There are some moments
Είναι κάτι στιγμές,
τρυφερές και λεπτές,
σαν κλωστές τυλιγμένες σ’ αδράχτι,
σε γυρνούν απαλά,
σε μεθούν σιωπηρά,
σε γεμίζουν με πείσμα και άχτι.
Για όλα αυτά που ζητάς,
για πολλά που πονάς,
για το τίποτε μιας ευτυχίας
και γυρνάς σαν τρελός,
του καθρέφτη εαυτός,
θύμα θύτης κακής συγκυρίας.
Πλημμυρίζουν το χθες
μαγεμένες σκιές,
που ξοπίσω μου γράφουν τροχιά,
με κρατούνε θαρρώ
σαν αλήθειες παλιές
σε λαβύρινθο δέσμιο βαθιά.
Είναι κάτι στιγμές,
σα μικρές πινελιές
ζωγραφιάς που δεν έχει τελειώσει,
λείπουν λίγα ακριβά
των χρωμάτων νερά,
για να δώσουν του τόπου τη γνώση.
Για τους κήπους της γης,
για το ροζ της αυγής,
για το κύμα που απόμεινε μόνο
να χαϊδεύει με αφρούς
τους πικρούς μας καημούς
και να διώχνει της πίκρας τον πόνο.
There are some moments,
Tender and delicate ,
Like threads rolled on a spindle,
They gently spin you,
They silently make you drunk,
They fill you with obstinacy and grudge...
For all the things you are looking for,
For many things that you feel pain,
For the emptiness of a bliss,
And you wander like crazy,
The self of the mirror,
Victim- immolator of a bad circumstance.
Yesterday is overflowed
With enchanted shadows,
That orbit behind me,
I reckon that they keep me
Like ancient truths
Captive in a deep labyrinth.
There are some moments,
Like fine brush strokes
Of a painting that is not finished,
There are a few dear ones missing
Colors of waters,
To give the knowledge of the place.
For the gardens of the earth,
For the pink of the dawn,
For the wave that remained alone,
To caress with foams,
Our bitter sorrow
And to send away the pain of sadness.
Kostas Houston, Κωνσταντίνος Φ. Βελιάδης © 20.11.2008