Signora del mondo (N. Gatsos)
Εσύ μονάχη, σαν τσακισμένο στάχυ στα μπαρ, στα καφενεία βλαστημάς την κοινωνία Εγώ μονάχος, σαν ραγισμένος βράχος το βράδυ αυτό το γκρίζο την ψυχή μου δεν ορίζω Εσύ σταγόνα στα δόντια του κυκλώνα ζητάς αραξοβόλι στη χαμένη τούτη πόλη Εγώ σημαία σε μαύρη προκυμαία το πέλαγο αντικρίζω σε φωνάζω και δακρύζω Κυρά του κόσμου το χέρι δώσ’ μου να περπατήσουμε μαζί στην ερημιά Κυρά του κόσμου γίνε το φως μου μέσα στη λάσπη, μέσα στη βρομιά...		Tu sola, come stelo spezzato nei bar, nei caffè imprechi alla società Io solo, come sasso incrinato in questa sera grigia non mi controllo l'anima Tu goccia nelle fauci del ciclone vai cercando un ridosso in questa città perduta Io bandiera sulla banchina nera sto di fronte al mare ti chiamo e intanto piango Signora del mondo dammi la tua mano per andare insieme nella solitudine Signora del mondo diventa la mia luce dentro il fango e la sporcizia...
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 21.11.2008

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info