Laura (N. Gatsos)
Δεν έχω πόρτα ν’ ακουμπήσω
φίλους κι εχθρούς να χαιρετώ
ποιος μοναχός γυρίζει πίσω
στην ζωής τον πυρετό
Είχε πνιγεί το καλοκαίρι
στου ήλιου τον κατακλυσμό
τότε που μ’ άπλωνες το χέρι
να σ’ αγγίξω το σφυγμό
Ποιος κυβερνά τα περασμένα
ποιος οδηγεί τα τωρινά
όλα βουλιάξανε για μένα
μα η καρδιά μου δεν ξεχνά
Έπαιρνε ο έρωτας το σώμα
στου παραδείσου τη φωτιά
κι εμείς δυο σφάγια στο χώμα
σφάζαμε τα γηρατειά
Λάουρα, Λάουρα πρώτο μου τραγούδι
σ’ έφτασα, μ’ έφτασες ως τον ουρανό
Λάουρα, Λάουρα πούπουλο και χνούδι
θα `μουνα, θα `σουνα είκοσι χρονώ
Non ho porte cui bussare
nemici e amici da salutare
chi da solo torna indietro
alla febbre della vita
Annegata era l'estate
sotto il sole che diluviava
mi porgevi la tua mano allora
perché il polso ti stringessi
Il passato chi lo governa
il presente chi lo guida
è per me tutto un naufragio
ma il mio cuore niente scorda
La voglia prendeva il corpo
nelle fiamme del paradiso
e noi due, bestie all'ingrasso
macellavamo la vecchiaia
Laura, Laura mia canzone prima
ti ho raggiunta, mi hai raggiunto fino in cielo
Laura, Laura peluria e piuma
avrei io, avresti tu vent'anni ancora
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 21.11.2008