Tempo, notturno uccello del gelo (N. Gatsos)
Τα παλιά τα σπίτια τα κλεισμένα
πάντα κρύβουν κάτι και για μένα
πράγματα γνωστά
πράγματα πιστά
πράγματα ζεστά κι αγαπημένα
πράγματα γνωστά
πράγματα πιστά
πράγματα ζεστά, λησμονημένα
Χρόνε νυχτοπούλι παγερό
κόβεις με μαχαίρι τον καιρό
γρήγορα πετάς
πίσω δεν κοιτάς
τον απάνω κόσμο το μεγάλο
Χρόνε παραμύθι λαμπερό
σμίγεις τη φωτιά με το νερό
γρήγορα περνάς
πίσω δε γυρνάς
πίκρα μας κερνάς και τίποτ’ άλλο.
Νύχτα των Παθών που βγαίναν τ’ Άγια
σώπαινε του κόσμου η κουκουβάγια
σι απ’ τις γειτονιές
μυροφόρες νιές
ράντιζαν το πέλαγο με βάγια
κι απ’ τις γειτονιές
μυροφόρες νιές
άναβαν λαμπάδες στα μουράγια
Le vecchie case chiuse
anche per me sempre nascondono qualcosa
cose risapute
cose in cui si crede
cose calde e ben amate
cose risapute
cose in cui si crede
cose calde, dimenticate
Tempo notturno uccello del gelo
il tempo tagli col coltello
voli tanto in fretta
non guardi alle tue spalle
il grande mondo superiore
Tempo favola luminosa
combini l'acqua con il fuoco
passi così in fretta
indietro non ti giri
amarezza ci offri e niente più
Una notte di Passione uscirono i sacri segni
stava in silenzio del mondo la civetta
e da tutti i quartieri
giovani portatrici di aromi
spruzzavano il mare con allori
e da tutti i quartieri
giovani portatrici di aromi
accendevano lampade sopra i moli
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 21.11.2008