La canzone del prigioniero (N. Gatsos)
Άρρωστο φως πάνω στον βρωμικο τον τοίχο
άγρια σιωπή σ’ αυτήν την κρύα φυλακή
κάποιας καμπάνας φέρνει ο άνεμος τον ήχο
θα ξημερώνει Κυριακή
Εγώ το ήπια το ποτήρι και θ’ αντέξω
με συντροφιά την θύμησή του την πικρή
μα εσείς που ζείτε και γελάτε τώρα απ’ έξω
εσείς θα είσαστε οι νεκροί
Τα χρόνια φεύγουν απο πάνω μου σαν φύλλα
είμαι ένα δένδρο στην αλμύρα του γιαλού
μα μη μου λέτε για ντροπή και για σαπίλα
να την ζητήσετε κάπου αλλού
Luce malata sopra lo sporco muro
crudo silenzio in questa prigione fredda
di una campana porta il vento il suono
è quasi l'alba di una Domenica
Io l'ho bevuto il calice e terrò duro
mi è compagno il suo ricordo amaro
ma voi vivi lì fuori ridete adesso
voi che sareste stati i morti
Gli anni come foglie da me si spiccano
sono un albero nel salino della riva
ma non mi parlate di onta e corruzione
a cercarle andate in qualche altro luogo
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 21.11.2008