Evening bell
Καμπάνα του Εσπερινού
του δειλινού καμπάνα
νυφούλα ήταν να ντυθώ
μα εγώ θα μαραθώ
Μια χαραυγή του Μάη
ξάφνου η καρδιά μου σπάει
ήρθαν μηνύματα τον πήραν κύματα
και η χαρά μου πάει
Καμπάνα του Εσπερινού
του δειλινού καμπάνα
τα μάτια του τα γιορτινά
δε θα τα δω ξανά
Evening bell,
bell of the sunset,
Once I was to dress as a bride
but now I am to wither away.
One early morning of May
suddenly my heart breaks.
Messages have come, The waves have taken him,
and my joy goes away.
Evening bell,
bell of the sunset,
His eyes, their Sunday happiness,
I will not see them again.
Geeske © 21.03.2005