Heihin olen kyllästynyt
Τις κρύες γυναίκες που με χαϊδεύουν,
τους ψευτοφίλους που με κολακεύουν,
που απ’ τους άλλους θεν παλικαριά
κι οι ίδιοι όλο λερώνουν τα βρακιά,
σ’ αυτήν την πόλη που στα δυο έχει σκιστεί,
τους έχω βαρεθεί.
Και πέστε μου αξίζει μια πεντάρα,
των γραφειοκρατών η φάρα,
στήνει με ζήλο περισσό,
στο σβέρκο του λαού χορό,
στης ιστορίας τον χοντρό το κινητή,
την έχω βαρεθεί.
Και τι θα χάναμε χωρίς αυτούς όλους,
τους Ευρωπαίους, τους προφεσόρους,
που καλύτερα θα ξέρανε πολλά,
αν δε γεμίζαν ολοένα την κοιλιά,
υπαλληλίσκοι φοβητσιάρηδες, δούλοι παχιοί,
τους έχω βαρεθεί.
Κι οι δάσκαλοι της νεολαίας νταντάδες,
κόβουν στα μέτρα τους τους μαθητάδες,
κάθε σημαίας πλαισιώνουν τους ιστούς,
με ιδεώδεις υποτακτικούς,
που είναι στο μυαλό νωθροί,
μα υπακοή έχουν περισσή,
τους έχω βαρεθεί.
Κι ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος,
κέρδος ποτέ μα από παθήματα χορτάτος,
που συνηθίζει στην κάθε βρωμιά,
αρκεί να έχει γεμάτο τον ντορβά
κι επαναστάσεις στ’ όνειρά του αναζητεί,
τον έχω βαρεθεί.
Κι οι ποιητές με χέρι υγρό,
υμνούνε της πατρίδας τον χαμό,
κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια,
με τους σοφούς του κράτους τα ‘χουνε πλακάκια,
σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω βαρεθεί.
Κι οι ποιητές με χέρι υγρό,
υμνούνε της πατρίδας τον χαμό,
κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια,
με τους σοφούς του κράτους τα ‘χουνε πλακάκια,
σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω βαρεθεί.
Σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω σιχαθεί.
Kylmiin naisiin jotka mua halaavat,
valheystäviin jotka mua imartelevat,
jotka muilta haluavat sankaruutta
ja itse paskovat housuihinsa,
tässä kaupungissa kahtiajakautuneessa,
heihin olen kyllästynyt.
Ja kertokaa mulle onko vitosenkaan arvoinen,
byrokraattien heimo,
joka rakentaa halulla suurella
selkään kansan tanssin,
historian vahvaan liikkeeseen,
siihen olen kyllästynyt.
Ja mitä menetämme ilman noita kaikkia,
saksalaisia professoreita,
jotka paremmin tietäisivät paljon,
elleivät aina vain täyttäisi vatsaansa,
palvelijat pelokkaat, orjat paksut,
heihin olen kyllästynyt.
Ja opettajat nuorison pieksäjät
katkaisevat omiin mittoihinsa oppilaat,
jokaisen lipputangon koristelevat
ihanteelisilla järjestelmillä,
jotka ovat mielessään laiskoja,
mutta omaavat ylimääräistä kuuliaisuutta,
heihin olen kyllästynyt.
Ja paljonpuhuttu tavallinen mies,
tienestejä ei koskaan mutta kärsimyksiä kyllä,
joka tottuu kaikkeen likaiseen,
riittää kun säkkinsä on täynnä
ja vallankumousta unelmissaan hakee,
häneen olen kyllästynyt.
Ja runoilijat kosteine käsineen,
hymnejä värkkäävät isänmaan tuholle,
lämmöllä tekevät aaveista laulunsanoja,
valtionviisaiden kera seurustelevat,
kuin ankeriaat limaiset ovat myyneet itsensä,
heihin olen kyllästynyt.
Ja runoilijat kosteine käsineen,
hymnejä värkkäävät isänmaan tuholle,
lämmöllä tekevät aaveista laulunsanoja,
valtionviisaiden kera seurustelevat,
kuin ankeriaat limaiset ovat myyneet itsensä,
heitä inhoan.
Kuin ankeriaat limaiset ovat myyneet itsensä,
heitä inhoan.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 24.11.2008