Once the glass cracks
Από μικρή χαραματιά
κοιτούσες νύχτα μέρα
πώς μεγαλώνει μια φωτιά
κι απλώνει στον αγέρα
Σαν ραγίσει το ποτήρι
δεν τ’ αγγίζεις άλλο πια
βάζεις μόνο ένα λουλούδι
και στολίζεις μια γωνιά
Μας έχει λιώσει το σκοινί
και το νερό στερεύει
μα το πηγάδι είναι βαθύ
κι η δίψα μας παιδεύει
Σαν ραγίσει το ποτήρι
δεν τ’ αγγίζεις άλλο πια
βάζεις μόνο ένα λουλούδι
και στολίζεις μια γωνιά
Through a little chink
you have been watching night and day
a fire growing
and spreading on the wind
Once the glass cracks
you do not touch it again
you only put a flower into it
and brighten a corner
The rope has crushed us
and the water is drying up
but the well is deep
and thirst driving us.
Once the glass cracks
you do not touch it again
you only put a flower into it
and brighten a corner.
Geeske © 21.03.2005