Mavrailìs (N. Gatsos)
Στη Βαβυλώνα, στην Αμισό
σαν πας, γεράκι μου χρυσό
θέλω να ειπείς του Μαυραϊλή
ώρα του καλή, ώρα του καλή
να ξαναρθεί στον τόπο μας.
Πες του ποια μέρα θα ξεκινά
να βάλω διάτα στα βουνά
κρυφά να ροδαμίσουνε
μαύρα μου βουνά, μαύρα μου βουνά
να τον καλωσορίσουνε.
Κι εσύ, μανούλα, κυρά γλυκιά
στον ήλιο βγάλε τα προικιά
να ιδεί που χρόνους δώδεκα
μάνα μου γλυκιά, μάνα μου γλυκιά
κρατώ το λόγο πόδωκα.
Παιδιά μην κλαίτε, μην κλαίτε πια,
παράγγειλα στην Αραπιά
να φέρουν κόκκινο κρασί
έλα πιες κι εσύ, έλα πιες κι εσύ
για την καινούργια ανάσταση.
A Babilonia, ad Amiso*
quando ci vai, falco mio d'oro
voglio che dica a Mavrailìs
- la buon'ora a lui, la buon'ora a lui -
di ritornare dalle nostre parti.
Chiedigli in che giorno partirà
ch'io possa ordinare ai monti
di metter fronde segretamente
- neri monti miei neri monti miei -
per dargli il benvenuto.
E tu mammina, dolce signora
stendi il corredo al sole
che veda come per dodici anni
-mamma mia dolce, mamma mia dolce -
mantengo la parola data.
Bambini non piangete, non piangete più
annuncia a tutta l'Africa
che portino vino rosso
- vieni anche tu a bere vieni anche tu a bere -
per la nuova resurrezione.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 24.11.2008