Rivages nocturnes
Βραδιάζει γύρω κι η νύχτα
απλώνει σκοτάδι βαθύ
κορίτσι ξένο σαν ίσκιος
πλανιέται μονάχο στην γη
Χωρίς ντροπή, αναζητεί
τον ήλιο που έχει χαθεί,
στα σκοτάδια να βρει
Μπορεί να το ‘χουν πλανέψει
ακρογιαλιές δειλινά
και σκλαβωμένη για πάντα
κρατούνε την δόλια καρδιά
Μπορεί ακόμα μπορεί,
να έχει πια τρελαθεί
και τότε ποιος θα ρωτήσει
να μάθει ποτέ το γιατί
Le soir tombe alentour et la nuit
étend son obscurité profonde
une fille étrange comme une ombre
erre seule sur la terre
Sans gêne elle réclame
au milieu des ténèbres
le soleil qui a fui
Peut-être trompée
par les rivages nocturnes
esclave éternelle
au coeur malheureux emprisonné
Peut-être encore
est-elle devenue folle
et alors qui se souciera
d' en apprendre la raison
stephellas, Stéphane © 24.11.2008