The dawn takes long
Κι άλλη μια νύχτα τιμωρία
Μόνη στο έρημο το σπίτι
Σαν με στείλανε εξορία
Σε ακατοίκητο πλανήτη
Κι άλλη μια νύχτα δίχως χάδι
Δίχως παλάμη ν’ ακουμπήσεις
Να `ναι γεμάτο το σκοτάδι
Με απειλές και αναμνήσεις
Κι αργεί να ξημερώσει Θεέ μου
Στο σπιτικό του πονεμένου
Αργεί αργεί
Κι άλλη μια νύχτα η καρδιά μου
Στ’ άδειο σπαράζει το κρεβάτι
Κι ο ύπνος παίρνει τα όνειρά μου
Και τα γυρίζει σε εφιάλτη
Κι άλλη μια νύχτα δίχως χάδι
δίχως παλάμη ν ακουμπήσεις
Να `ναι γεμάτο το σκοτάδι
Με απειλές και αναμνήσεις
Another night of punishment,
alone in the deserted house
As if I have been banished
to an uninhabited planet
Another night without a caress
Without a hand to lay on,
and the darkness full of
threats and memories
It takes long, oh God, to dawn
on the house of the one who's hurting
It takes long, so long...
Another night that my heart
on an empty bed bemoans
And sleep takes my dreams
and turns them into a nightmare
Another night without a caress
Without a hand to lay on,
with the darkness being full of
Threats and memories
manosaris, manos aris © 28.11.2008