Aquariums of love
Νύχτα Σαββάτου με σαξόφωνα ιδρωμένα,
άνεμος φέρνει τα τραγούδια και τα παίρνει.
Ήσουν δικιά μου μια στιγμή κι ύστερα ξένη,
πίστη και άρνηση στα δυο σου μάτια ένα.
Άστεγοι άγγελοι με τη βροχή στο αίμα
φωτιές ανάβουν στις πλαγιές του φεγγαριού.
Όσα μου έκρυβες μου τα πες μ’ ένα ψέμα
τη νύχτα που έτρεμες σαν φλόγα του κεριού.
Δε με πειράζει έτσι είναι το παιχνίδι
βάλε τη μάσκα σου για ακόμα ένα ταξίδι.
Στα δίχτυα του έρωτα όσοι έχουνε πιαστεί
μόνο στα λάθη τους θα μείνουνε πιστοί.
Νύχτα Σαββάτου με ποτά ζαχαρωμένα,
άνεμος φέρνει τις αγάπες και τις παίρνει.
Ήσουν ωραία σαν εικόνα δακρυσμένη,
μηδέν και άπειρο στα δυο σου μάτια ένα.
Πόσο μικρή απόψε μοιάζει η πολιτεία,
κι εγώ μια θάλασσα γυρεύω ν’ ανοιχτώ.
Έλα σαν άνεμος και σαν παλιά αμαρτία,
όποιο κι αν είναι το ποτό σου θα το πιω.
Saturday night with sweaty saxophones,
the wing brings the songs and it takes them back.
You were mine just for a moment and then a stranger,
faith and denial look the same in your two eyes.
Homeless angels with the rain in their blood
fires light on the slopes of the moon.
What you were hiding from me, you told them with a lie
the night that you were trembling like a candle’s flame.
I don’t mind, the game is like this
wear your mask for one more trip.
All these who have been captured in the nets of love
they are faithful only to their mistakes.
Saturday night with glace drinks,
the wind brings loves and it takes them back.
You were beautiful as a weeping picture,
zero and infinity look the same in your two eyes.
How small seems to be the city tonight,
and I look for a sea to go away.
Come like a wind and like and old sin,
whatever is your drink, I will drink it.
maria_gr © 28.11.2008