De l'exil (des mers nous encerclent)
Θάλασσες μας ζωνουν
κύματα μας κλειουν
σ’ άγριους βράχους πάνω
τα νιάτα μας φρουρούν.
Στείλαν του λαού μας
τ’ άξια τα παιδιά
για να τα λυγίσουν
σε δεσμά βαριά.
Στων φρουρών το πείσμα
θα σταθούμε ορθοί
στις καρδιές ατσάλι
φλόγα στην ψυχή.
Μάνα μη στενάζεις
μάνα μη θρηνείς
τώρα πέφτουν οι θρόνοι
και τραντάζει η γης.
Η αυγή χαράζει
πάνω στα βουνά
ο εχθρός λουφάζει
φτάνει η λευτεριά.
Χτυπάτε τους αδέλφια
χτυπάτε δυνατά
σαν χτυπάει ο λαός μας
σειέται γη στεριά.
Des mers nous encerclent
des vagues nous enferment
sur de sauvages rochers
en patrouillant nos jeunesses.
Ils ont envoyé les jeunes valeureux
De notre peuple
pour les faire plier
sous de lourds liens
Contre l'entêtement des gardes
Nous resterons debout
Avec de l'acier dans le coeur
Et une flamme dans l'âme
Maman, ne gémis pas
Maman, ne pleure pas
Maintenant, des trônes tombent,
Et la terre tremble.
C'est l'aube, le jour pointe
Au dessus des montagnes
L'ennemi se terre (se tient coi)
La liberté arrive
Frappez les, frères
Frappez fort
Lorsque Markos frappe
La terre ferme est ébranlée.
www.projethomere.com © 28.11.2008