Podijum od papira
Μια σου λέξη μου φτάνει όνειρα να κάνω
κι από μένα να θέλω κάτι παραπάνω
Να γελώ, να κλαίω, ξαναζώ
να λέω δεν μπορώ άλλο να κάνω
Σε μια χάρτινη εξέδρα η ζωή μου στήθηκε
και στην πρώτη τρικυμία έπεσε διαλύθηκε
Βγάλε με απ’ το σκοτάδι και το φως σου κέρνα με
Κι από την ανασφάλεια στην αγάπη πέρνα με
Δεν αντέχω να βλέπω γύρω μου συντρίμμια
κι αναμνήσεις να έχω στο μυαλό αγρίμια
Μέσα μου ν’ αλλάξω τα παλιά
να κάψω να μη ζω πάλι στα ίδια
Jedna tvoja reč mi je dovoljna snove da storim
i od sebe da tražim nešto više
Da se smejem,da plačem,da ponovo živim
da govorim ne mogu to više da radim
Na jednom podijumu od papira moj život zastao je
i pri prvom udaru jakog vetra pao je uništio se
Izvuci me iz mraka i svetlošću časti me
I iz nesigurnosti u ljubav prevedi me
Ne izdržavam da gledam oko sebe ruševine
i uspomene u glavi kao divlje zveri
U sebi da promenim ono staro
da spalim,da ne živim opet u istom
mia_ns, Mia © 28.11.2008