Nousen portaita
Το κορίτσι το δικό μου είναι απ’ τη φτωχολογιά,
μα στον κόσμο δεν υπάρχει άλλη τέτοια ομορφιά.
Αμάν, αμάν, αμάν, αμάν.
( Ρεφραίν )
Ανεβαίνω σκαλοπάτια, ανεβαίνω ανηφοριές,
για να δώ τα δυο της μάτια που μ’ ανάψανε φωτιές.
Αχ, που μ’ ανάψανε φωτιές.
Το κορίτσι το δικό μου, το κοιτάζουνε πολλοί,
μα αυτό δεν έχει μάτια άλλον άντρα για να δει
Αμάν, αμάν, αμάν, αμάν.
( Ρεφραίν )
Ανεβαίνω σκαλοπάτια, ανεβαίνω ανηφοριές ...
Το κορίτσι π’ αγαπάω, είν’ κορίτσι σπιτικό,
απ’ την πόρτα του δε βγαίνει αν δεν πάω να το δω.
Αμάν, αμάν, αμάν, αμάν.
( Ρεφραίν )
Ανεβαίνω σκαλοπάτια, ανεβαίνω ανηφοριές ...
Tyttöni oma on köyhästä perheestä,
mutta maailmassa ei ole toista sellaista kauneutta.
Aman, aman, aman,aman.
(Kertosäe)
Nousen portaita, nousen ylämäkiä,
nähdäkseni hänen silmänsä jotka sytyttivät liekkini.
Ah jotka sytyttivät liekkini.
Tyttöäni omaa, häntä katsovat monet,
mutta hänellä ei ole silmiä toista miestä katsomaan
Aman, aman, aman, aman.
(Kertosäe)
Nousen portaita, nousen ylämäkiä...
Tyttö jota rakastan on kotityttö,
oveltaan ei lähde ellen mene häntä katsomaan.
Aman, aman, aman, aman.
(Kertosäe)
Nousen portaita, nousen ylämäkiä...
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 28.11.2008