Là dove prima dimorava il sole -1° (O. Elytis)
Εκεί που πρώτα εκατοικούσε ο ήλιος
που με τα μάτια μιας παρθένας άνοιγε ο καιρός
καθώς εχιόνιζε απ’ το σκούντημα της μυγδαλιάς ο αγέρας
κι ανάβαν στις κορφές των χόρτων καβαλάρηδες
εκεί που χτύπαγεν η οπλή ενός πλατάνου λεβέντικου
και μια σημαία πλατάγιαζε ψηλά γη και νερό
που όπλο ποτέ σε πλάτη δεν εβάραινε
μα όλος ο κόπος τ’ ουρανού
όλος ο κόσμος έλαμπε σαν μια νεροσταγόνα
πρωί στα πόδια του βουνού
τώρα σαν από στεναγμό θεού ένας ίσκιος μεγαλώνει.
Τώρα η αγωνία σκυφτή με χέρια κοκαλιάρικα
πιάνει και σβήνει ένα ένα τα λουλούδια επάνω της
μες στις χαράδρες όπου τα νερά σταμάτησαν
από λιμό χαράς κείτουνται τα τραγούδια.
Là dove prima dimorava il sole
dove il tempo si rasserenava agli occhi d'una vergine
mentre scrollando il mandorlo il vento nevicava
e cavalieri ardevano sul culmine delle erbe
là dove di un intrepido platano lo zoccolo batteva
e in alto una bandiera schioccava terra e acqua
dove non mai di armi le spalle furon gravi
ma del cielo tutta la fatica
tutto il mondo come goccia d'acqua riluceva
ai piedi del monte nel mattino
ora un'ombra si allunga come al sospirar di un dio.
Ora l'angoscia piegata con ossute mani
sopra di sé coglie e spegne i fiori ad uno ad uno
dentro le gole dove le acque si arrestarono
ora per fame di gioia giacciono le canzoni.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 28.11.2008