Une route de lumière
Αν ήτανε το έδαφός σου πρόσφορο θα σου `φτιαχνα μια πίστα από φώσφορο με δώδεκα διαδρόμους δώδεκα τρόμους με βύσματα κι εντάσεις φορητές με πείσματα κι αεροπειρατές αν ήτανε η αγκαλιά σου όαση θα σου `φερνα δισκάκια για ακρόαση στο λίκνισμα της άμμου στάλα η καρδιά μου κι η διψασμένη μου ψυχή στρατός και πάνω της ζωής ο αετός Όνειρα όνειρα φλόγες μακρινές μου Του φευγιού μου όνειρα κι άγνωστες φωνές μου Κοιμήσου εσύ κι εγώ θα ονειρεύομαι σαν ήσυχος θεός θα εκπορεύομαι απ’τ’άσπρο σου το χιόνι δίχως σεντόνι στα νύχια του κακού τη νύχτα αυτή κι ο θάνατος λυπάται να κρυφτεί		Si le sol s'y prêtait je te tracerai une route de lumière avec douze voies douze peurs avec des fiches et des tensions portables avec des obstinations et des pirates de l'air si ton étreinte était une oasis je t'apporterai des disques à écouter dans le balancement du sable mon coeur suitant et mon âme assoifée au combat et l'aigle au-dessus de la vie Rêves-rêves mes lointaines flammes mes rêves de fuite et mes voix inconnues Dors et moi je rêverai tel un dieu tranquille j'émanerai de ton blanc duvet sans drap cette nuit-là dans les griffes du mal et la mort dédaigne se cacher
stephellas, Stéphane © 01.12.2008

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info