Rakastakaa toisianne
Σε κάποιο δρόμο έρημο,
έρημο ρημαγμένο,
με βρίσκουν τα χαράματα
από τους φίλους μακριά
κι απ’ όλους ξεχασμένο.
Και κλαίω σαν παιδί μικρό
που έχει μείνει μοναχό.
Σ’ αυτό το δρόμο το στενό,
στενό σκοτεινιασμένο,
τραγούδια λέω μαγικά
και λογαριάζω μοναχά
της μοίρας το γραμμένο.
Και κλαίω σαν παιδί μικρό
που έχει μείνει μοναχό.
Σε κάποιο δρόμο έρημο,
έρημο ρημαγμένο,
τώρα για μόνη συντροφιά
έχω τη μαύρη μοναξιά
κι εσένα να προσμένω.
Και κλαίω σαν παιδί μικρό
που έχει μείνει μοναχό.
Joltain kadulta autiolta
autiolta raunioituneelta
mut löytävät sarastukset
ystävistä kaukana
ja kaikkien unohtamana!
Ja itken kuin lapsi pieni
joka on jäänyt yksin!
Tällä kadulla kapealla
kapealla pimeällä
lauluja laulan maagisia
ja mietiskelen vain
kohtalon määräämiä!
Jollain kadulla autiolla
autiolla raunioituneella
nyt ainoana seurana
on musta yksinäisyys
ja sinua odotan!
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 01.12.2008