Uma Nuvem
Πάνω σ’ ένα γράμμα τ’ όνομά σου,
Κάτι ξανά θυμήθηκες και κλαις.
Μαζεύεις βιαστικά τα πράγματά σου,
όλα για μας τελειώσανε μου λες.
Και δεν μπορείς να το δεχτείς πως στη ζωή μας
νύχτωσε τόσο νωρίς.
Και δεν μπορείς να λες μετά
πως τώρα εμείς οι δυο θα ζούμε χωριστά.
Ήρθε πάλι ο χειμώνας στη καρδιά σου
ένα σύννεφο που έφερε βροχή.
Μα όταν βλέπεις καλοκαίρια στα όνειρά σου,
θα `ναι οι μέρες που περάσαμε μαζί εγώ κι εσύ.
Λες ένα γεια και στέκεσαι στην πόρτα,
σαν ψέματα σου φαίνονται όλα αυτά.
Πως θα `θελες να είμαστε όπως πρώτα
μα τώρα είναι πια πολύ αργά.
Και δεν μπορείς να το δεχτείς πως στη ζωή μας
νύχτωσε τόσο νωρίς.
Και δεν μπορείς να λες μετά
πως τώρα εμείς οι δυο θα ζούμε χωριστά.
Sobre uma carta o teu nome,
De algo novamente te lembraste e choras.
Juntas à pressa as tuas coisas,
Tudo acabou para nós, dizes-me.
E não podes aceitar que na nossa vida
Anoiteceu tão cedo
E não podes dizer depois
Que agora nós os dois viveremos separadamente.
Chegou outra vez o Inverno ao teu coração
Uma nuvem que trouxe a chuva
Mas quando vires Verões nos teus sonhos
Serão os dias que passamos juntos, eu e tu.
Dizes um 'adeus' e páras na porta
Como se tudo isto te parecesse mentira
Como se quisesses que fosse como antes
Mas agora já é demasiado tarde.
E não podes aceitar que na nossa vida
Anoiteceu tão cedo
E não podes dizer depois
Que agora nós os dois viveremos separadamente.
Striker_ © 01.12.2008