You don't die
Σε κουβαλώ μέσα στο σπίτι που η φωνή σου έχει μείνει, κι όταν η πόρτα μου πίσω απ’ τον κόσμο κλείνει σε στήνω απέναντι και σε πυροβολώ. Μα δεν πεθαίνεις, δεν πεθαίνεις, κι αν σε στήσουνε σε χίλια αποσπάσματα. Ναι, δεν πεθαίνεις, δεν πεθαίνεις, είναι αθάνατες οι τύψεις και τα οράματα. Σε κουβαλώ και σε πηγαίνω όπου με σέρνουνε οι δρόμοι, κι όταν τις νύχτες μένουμε οι δυο μας μόνοι σε στήνω απέναντι και σε γλυκοφιλώ. Μα δε μ’ αγγίζεις, δε μ’ αγγίζεις, δεν με φιλάς, κι αν σε παρακαλώ με κλάματα. Ναι, δε μ’ αγγίζεις, δε μ’ αγγίζεις, δεν έχουν δάχτυλα οι μνήμες και τα οράματα. Σε κουβαλώ, σε νιώθω δίπλα να ανασαίνεις, έρωτά μου, πιο ζωντανός απ’ όταν ήσουνα κοντά μου. Σε κουβαλώ, σε κουβαλώ, σε κουβαλώ.		I carry you inside the house where your voice still lingers and when my door closes behind people I put you up against me and I fire at you But you won't die, you won't die even if you are put to a thousand firing squads Yes, you won't die, you won't die regrets and visions are immortal I carry you and I take you wherever the streets drag me and when at nights we are left alone I put you up against me and I kiss you sweet But you won't touch me, you won't touch me, you won't kiss me even though I beg you in tears Yes, you won't touch me, you wont touch me memories and visions have no fingers I carry you I feel you breathing next to me, my love more alive than when you used to be close to me I carry you, I carry you, I carry you...
manosaris, manos aris © 01.12.2008

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info