Kriva si (Makropoulos)
Ποιο όνειρο χαμένο ποιο δάκρυ ξεχασμένο ήρθε για σένα απόψε κάτι να μου πει και ενώ σε είχα ξεχάσει και σε είχα ξεπεράσει η μοναξιά ανοίγει πάλι τη πληγή Αναρωτιέμαι λέω ακόμα γιατί κλαίω γιατί η ανάμνησή σου κόβει σαν γυαλί ποια δύναμη παλεύω και εμένα κοροϊδεύω αφού για μένα είσαι όλα στη ζωή. Πόσο σ’ αγαπώ. Φταις, που όσες άφησες ελπίδες στο κορμί ‘γιναν λεπίδες έλα και δες, φταις που πιστεύω πως αντέχω στο πλευρό μου αν δε σ’ έχω εσύ μου φταις Φταις, που με πρόσωπο σκυμμένο ζω για να σε περιμένω μα είσαι χτες φταις, μα τι κάθομαι και λέω τι μου φταις που ακόμα κλαίω φταίω δε φταις Στου φεγγαριού τη χάση μια νύχτα σε είχα χάσει κι είναι απόψε η νύχτα ίδια σαν κι αυτή μες των ματιών την άκρη στο ματωμένο δάκρυ στο σκοτεινό μου βλέμμα στάζει μια ζωή Αναρωτιέμαι λέω ακόμα γιατί κλαίω γιατί η ανάμνησή σου κόβει σαν γυαλί ποια δύναμη παλεύω και εμένα κοροϊδεύω αφού για μένα είσαι όλα στη ζωή. Πόσο σ’ αγαπώ. Φταις, που όσες άφησες ελπίδες στο κορμί ‘γιναν λεπίδες έλα και δες, φταις που πιστεύω πως αντέχω στο πλευρό μου αν δε σ’ έχω εσύ μου φταις Φταις, που με πρόσωπο σκυμμένο ζω για να σε περιμένω μα είσαι χτες φταις, μα τι κάθομαι και λέω τι μου φταις που ακόμα κλαίω φταίω δε φταις		Koji izgubljeni san, koja zaboravljena suza došla je večeras o tebi nešto da mi kaže a taman sam te zaboravio i preboleo samoća otvara ranu ponovo Pitam se, kažem, zašto još uvek plačem zašto sećanje na tebe kao staklo seče protiv koje se borim sile i ismevam sebe kad si ti meni u životu sve Kako te volim! Kriva si, što su sve nade koje si ostavila na telu postale sečiva dodji i vidi! Kriva si, što verujem da mogu da podnesem da te nemam uz sebe ti si mi kriva! Kriva si, što pognute glave živim da bih te čekao a ti si prošlost.. Kriva si, ma šta sedim i govorim što si mi kriva što ja još plačem ja sam kriv, ne ti. Jedne sam te noći, kad je mesec opadao, izgubio a večeras je noć ista kao ta u krajičku mog oka, u suzi krvavoj u mom mračnom pogledu jedan se život sliva... Pitam se, kažem, zašto još uvek plačem zašto sećanje na tebe kao staklo seče protiv koje se borim sile i ismevam sebe kad si ti meni u životu sve Kako te volim! Kriva si, što su sve nade koje si ostavila na telu postale sečiva dodji i vidi! Kriva si, što verujem da mogu da podnesem da te nemam uz sebe ti si mi kriva! Kriva si, što pognute glave živim da bih te čekao a ti si prošlost.. Kriva si, ma šta sedim i govorim što si mi kriva što ja još plačem ja sam kriv, ne ti.
neraidaBGD, Ivana © 01.12.2008

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info