Mille, dix mille vagues
Χίλια μύρια κύματα μακριά τ’ Αϊβαλί
Μέρες της αρμύρας κι ο ήλιος πάντα εκεί
με τα μακεδονίτικα πουλιά και τ’ αρμενάκια
που ελοξοδρόμησαν και χάσανε την Μπαρμπαριά
Πότε παραμονεύοντας τον πόρφυρα
το μαύρο ψάρι έρχεται φεύγει
μικραίνουν οι κύκλοι του
Χίλια μύρια κύματα μακριά τ’ Αϊβαλί
Μεγάλωσαν τα γένια μας η ψυχή μας αλλιώτεψε
αγριεμένο το σκυλί γαβγίζει τη φωνή του
βοήθα καλέ μου μη φαγωθούμε μεταξύ μας
Χίλια μύρια κύματα μακριά τ’ Αϊβαλί
Ώρες ώρες μερεύουμε με τη χορδή της λύρας
δεμένος πισθάγκωνα στο μεσιανό κατάρτι
ο Χιώτης ο τυφλός τραγουδιστής βραχνός προφήτης
μασώντας τη μαστίχα του παινεύει την Ελένη
κι άλλοτε τη Τζαβέλαινα τραβάει στο χορό
Χίλια μύρια κύματα μακριά τ’ Αϊβαλί
Mille, dix mille vagues, loin d'Aïvali.
Des jours de saumure et le soleil toujours là
Et les oiseaux macédoniens et les matelots
Qui ont fait fausse route et ont perdu la Barbarie
Des fois, guettant le porphyre
Le poisson noir s'en vient, s'en va
Ses cercles se réduisent
Mille, dix mille vagues, loin d'Aïvali.
Nos barbes ont poussé, nos âmes ont changé
Le chien furieux, aboie de toute ses forces
Au secours, mon bon, on ne va pas s'entretuer
Mille, dix mille vagues, loin d'Aïvali.
Par moments, on s'accalme (au son) des cordes de la lyre
Les mains dans le dos, attaché, sur le grand-mât
Le Khiote, chanteur aveugle, rauque prophète
En mâchouillant sa mastikha élogie Hélène
Et d'autres fois il entraîne à danser Tzavelena
Mille, dix mille vagues, loin d'Aïvali.
www.projethomere.com © 07.12.2008