Nous vaincrons
Αποκομμένος απ’ όλους κι απ’ όλα σε μαγεμένη τροχιά πήρα το δρόμο να φύγω μα ήρθα τίποτα δε μ’ ακουμπά στον παράξενό μου χρόνο. Ξέρουμε πως είναι ψέμα μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα να σ’ αγκαλιάσω να μ’ αγκαλιάσεις να ξεγελιέσαι να ξεγελιέμαι να σ’ αγαπήσω να μ’ αγαπήσεις έστω για λίγο για τοσοδούλι. Σα ζευγαρώνουν δυο βεγγαλικά μοιάζουν με μηνύματα τηλεπαθητικά στων προσώπων μας τις ζάρες. Με δίχως σημαίες και δίχως ιδέες δίχως καβάντζα καμιά ντύθηκε η μέρα τα γούστα της νύχτας και η ψυχή μου πηδά στου απέραντου την ψύχρα. Θες ν’ αγγίξεις την αλήθεια για βγες απ’ όξω απ’ τη συνήθεια σύρε κι έλα να με λούσεις κι ας είμαι της καθαρευούσης να σ’ αγκαλιάσω να μ’ αγκαλιάσεις έστω για λίγο για τοσοδούλι. Δρεπανηφόρα άρματα περνάν στις τσιμεντουπόλεις του θανάτου το συμβάν ασυγκίνητο σ’ αφήνει. Σου ξαναδίνω το είναι μου τώρα θωρακισμένε καιρέ με μια σκληρή παγερή τρυφεράδα σε πλησιάζω, μωρέ μ’ αυταπάτες πια δεν έχω. Ξέρουμε πως είναι ψέμα μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα δες θα φτιάχνουμε στιχάκια να περπατάν σαν καβουράκια πλάγια κι ακριβά τα χάδια φως αχνό μες στα σκοτάδια Μ’ ένα μου πήδο θα σε ξαναβρώ στο μαγκανοπήγαδο της ήττας μου περνώ Venceremos, Venceremos.		Coupé de tous et de tout Sur une voie envoûtée J'ai pris la route pour partir mais je suis venu Rien ne me soutient En cette période étrange de ma vie Nous savons que c'est un mensonge Mais soyons un nous deux Pour que je te serre dans mes bras et pour que tu m'enlaces Pour que tu sois trompée pour que je sois trompé Pour t'aimer pour que tu m'aimes Ne serait-ce qu'un peu, un tout petit peu Comme deux feux d'artifice qui s'accouplent Ressemblent à des messages télépathiques Aux rides de nos visages Moi sans bannières et sans idéaux Sans quelque stock Le jour s'est habillé au gré de la nuit Et mon âme batifole Dans le froid de l'immensité Tu veux effleurer la vérité Sors de la routine! Vas-y, amène-toi me couvrir d'insultes Et même si je suis puriste Pour que je t'aime et pour que tu m'aimes Ne serait-ce qu'un peu, un petit peu. Des chars d'assaut à faucilles passent Dans les villes bétonnées de la mort L'incident te laisse insensible Je te rends mon être maintenant O temps blindé Avec une tendresse rude et glaciale Je m'approche de toi, mon vieux Mais je n'ai plus d'illusions Nous savons que c'est un mensonge Mais soyons un nous deux Regarde, nous élaborerons de petites rimes Qui marcheront de travers, comme des crabes Et nous dispenserons des caresses parcimonieuses Pâle lumière dans les ténèbres. Dans un de mes bonds, je te retrouverai Dans la noria de ma défaite je passerai Nous vaincrons, nous vaincrons
www.projethomere.com © 07.12.2008

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info