Words are pointless (You and I)
Εγώ κι εσύ, πόσο η ζωή να μας μισεί;
Φεύγεις και φεύγω, και πού πάμε;
Εγώ κι εσύ, θεέ μου, μας έμαθες εσύ
τόσο πολύ να αγαπάμε.
Τα λόγια είναι περιττά
την ώρα που χωρίζουμε,
μοιάζουν τριαντάφυλλα σκυφτά
που δεν ξαναμυρίζουνε.
Τα λόγια είναι περιττά
την ώρα που χωρίζουμε.
Σκυφτοί κι οι δυο, γύρω η αγάπη ρημαδιό,
κρύο σκοτάδι κι αγωνία.
Σκυφτοί ξανά, λίγη ελπίδα πουθενά,
κρύο σκοτάδι κι αγωνία.
You and I, how much can life hate us?
I'm leaving, you're leaving, and where shall we go?
You and I, God, you taught us
to love so much
Words are pointless
at the time of separation.
They look like hunched roses
that smell no more.
Words are pointless
at the time of separation
Both of us hunched, all around love is a wreckage
Cold, darkness and suspense
Hunched again, some hope is nowhere to be found
Cold, darkness and suspense
manosaris, manos aris © 07.12.2008