Buio
Εκεί που η θάλασσα τον ήλιο ανταμώνει
σε συναντάω πάντα όταν ξημερώνει.
Κοιτάω το βλέμμα σου φωνάζω σ’ αγαπάω
κι έτσι τη μέρα μου μαζί σου ξεκινάω.
Κάθε συνήθεια και κάθε μας ρουτίνα
πράγματα απλά που πάντα κάναμε μαζί
χωρίς να θέλω ασυναίσθητα μου βγαίνουν
σαν να μην έφυγες ποτέ
ούτε στιγμή.
Πώς να σε βγάλω πες μου μέσα απ’ τη ζωή μου
μου έχεις γίνει αναπόσπαστο κομμάτι.
Ήσουν πρωί μέσα στα μάτια σου όταν μπήκα
και τώρα έγινες μεσάνυχτα
και κάτι.
Σκοτάδι γύρω μου σκοτάδι
σε θέλω πάλι έστω για ένα βράδυ.
Εκεί που η τρέλα καταργεί τη λογική μου,
εκεί που νιώθω ότι χάνεται η ζωή μου,
μηνύματά σου για χιλιοστή φορά διαβάζω
και γι’ άλλη μια φορά με μένανε τα βάζω.
La' dove il mare incontra il sole
sempre ti incontro quando spunta il giorno.
Vedo il tuo sguardo grido che ti amo
e cosi' comincio la giornata assieme a te.
Ogni abitudine e nostro modo di fare
cose semplici che sempre facevamo assieme
senza volerlo mi vengono istintive
come se non fossi mai andato via
neanche per un momento.
Come posso, dimmi, farti uscire dalla mia vita
eri diventato una parte inseparabile di me.
Eri il mattino quando entravo nel tuo sguardo
e ora sei diventato mezzanotte
e piu'.
Buio intorno a me buio
ti voglio indietro sia pure per una sera.
La' dove la follia mi priva della ragione
la' dove sento che e' persa la mia vita,
leggo per la millesima volta i tuoi messaggi
e li metto via con me per un'altra volta.
roberto patritti, roberto patritti © 14.04.2005