A traveller
Ένας ταξιδιώτης μες στη σιγαλιά
έσκυψε και φίλησε τα πέτρινα σκαλιά.
Νύχτα μεσονύχτι έφτασε στο σπίτι
ένας ταξιδιώτης μες στη σιγαλιά.
Νύχτα μεσονύχτι έφτασε στο σπίτι,
έσκυψε και φίλησε τα πέτρινα σκαλιά.
Πέρασε την πόρτα με μια δρασκελιά,
βλέπει πια το σπίτι του μια έρημη φωλιά.
Πήρε να χαράζει, άγρυπνος κοιτάζει,
βλέπει πια το σπίτι του μια έρημη φωλιά.
Γύρισε να φύγει μ’ άδεια αγκαλιά,
πότισε με δάκρυα τα πέτρινα σκαλιά.
Κι έγινε βουνό του το παράπονό του,
πότισε με δάκρυα τα πέτρινα σκαλιά.
A traveller, in the silence,
leaned forward and kissed the stone steps,
in the middle of the night he arrived at the house,
a traveller in the silence,
in the middle of the night he arrived at the house,
leaned forward and kissed the stone steps,
he entered the house with one step,
he sees his house now a deserted nest.
It started to dawn and he, sleepless stares,
he sees his house now a deserted nest.
He turned to leave with an empty embrace,
he soaked in tears the stone steps
and his grief rose to a mountain,
he soaked in tears the stone steps
manosaris, manos aris © 07.12.2008