Tvoje vizantijske oči (Dalaras)
Τα βυζαντινά σου μάτια
στο χρυσάφι σκαλιστά
δυο κρυστάλλινα παλάτια
στον παράδεισο μπροστά
Από τι είσαι καμωμένη
κι έτσι αστραφτοκοπάς
να’ ντυνες την οικουμένη
με τον ήλιο που σκορπάς
Τα βυζαντινά σου μάτια
να μου γνέψουν μια φορά
κι ας γινώ χίλια κομμάτια
κι ας μην ξαναδώ χαρά
Tvoje oči vizantijske
u zlato uklesane
dve palate od kristala
ispred raja
Od čega si stvorena
pa tako blistaš
mogla bi Vaseljenu da okupaš
suncem koje rasipaš
Tvoje oči vizantijske
da mi namignu jednom
pa neka se razbijem na komade
i nikad više ne ugledam radost
neraidaBGD, Ivana © 09.12.2008